Z bezdomności trudno wyjść, ale bezdomność to NIE wybór, każdy z nas chce czuć się kochany, potrzebny, szanowany, chce mieć dom, wsparcie bliskich osób.
Osoba bezdomna to człowiek skrzywdzony, w większości z bagażem dramatycznych przeżyć, które doprowadziły go na ulice, często (ale nie zawsze) do alkoholizmu, agresji.
Kochani, nie osądzajmy, nie czujmy się lepsi, ale reagujmy w sytuacjach kryzysowych, zwłaszcza teraz w okresie zimowym (zadzwoń: Straż Miejska -
986, Pogotowie -
999).
Jeśli to możliwe (osoba trzeźwa, nieagresywna) pogadajmy, uśmiechnijmy się, podarujmy rękawiczki, kanapkę, ciepłą herbatę, pomódlmy się za nią, cokolwiek, z wyczuciem, z miłością...
Nie jest łatwo zatrzymać się przy drugim człowieku w potrzebie. Obojętność, życie w ciągłym biegu, napięciu - ciągłe zapatrzenie w siebie. Zatrzymaj się: "
Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili" (Mt 25, 45). Chwila uwagi i szacunek - tak niewiele potrzeba niekiedy żeby podnieść drugiego człowieka z jego biedy - braku poczucia własnej godności, wartości.